اگر چه راجع به تغيير و اصلاح برنامه درسي بحث¬هاي مختلفي انجام گرفته است لکن در رابطه با نوآوري¬هاي برنامه¬درسي و شاخص¬هاي آنها در آموزش عالي فعاليت قابل توجهي در داخل و خارج کشور انجام نپذيرفته و اين در حالي¬ست که دانشگاه‌ها و به ويژه دانشکده‌هاي علوم تربيتي و روانشناسي مسئوليت اصلي را در نوآوري برنامه¬هاي درسي به عهده دارند (شرفي، 1387؛ حسيني خواه، 1385؛ برن ، 2008؛ پالسن ، 2008؛ بران ، 2002).
اگر به پيشينه‌هاي فارسي در ارتباط با نوآوري برنامه درسي توجه شود، مشاهده مي‌گرددکه علي رغم سابقه بسيار طولاني کشور در تأسيس مراکز آموزش عالي در دوران گذشته، اکثر تحقيقات مربوط به اصلاح و تغيير برنامه‌هاي درسي بر پايه مدل‌هاي سنتي و يکسان اجرا شده است و اکثر تحقيقات مقوله نوآوري را به طور عام مورد بررسي قرار داده‌اند و بين واژه اصلاح، تغيير، بازنگري و نوآوري برنامه درسي فرقي قائل نشده¬اند و به طور خاص مقوله نوآوري برنامه درسي در آموزش عالي را مورد بررسي قرار نداده‌اند. توجه به اين نکته ضروری است، که درطي قريب به هشتاد سال گذشته، اعضاي هيات علمي دانشگاه‌ها در جوي که به نوآوري برنامه درسي توجه چنداني نمي‌شود، به تربيت هزاران دانشجو همت گمارده‌اند.
حاکم شدن جوي غير پويا زماني¬که با حقايق تلخي چون ناآشنايي يا شناخت ناچيز گروه وسيعي از اساتيد و برنامه‌ريزان درسي دانشگاه‌ها با شاخص¬هاي نوآوري آموزشي، ارتباط آنها با نوآوري برنامه درسي و حتي در برخي موارد عدم باور اساسي نسبت به ضرورت توجه به اين موضوع در سطح دانشگاه‌ها پيوند مي‌خورد، اهميت انجام چنين پژوهشي را پيش از پيش روشن مي‌سازد. شايد بتوان گفت يکي از دلايل اصلي چنين معضلاتي، اين است که در کشور خود بدون توجه لازم به نوآوري به ويژه در عرصه‌ي آموزش، وحاکم نمودن رويه‌ها و راهکارهاي پويا و نوآور، همواره منتظر بوده‌ايم که ديگران برايمان برنامه‌هايي را تدوين کنند و ما نتايج کار آنها را پس از مدتي طولاني و یا منسوخ شدن برنامه‌ها دريافت کنيم (علوي، خصري وقزل اياغ، 1382) و در برابر برنامه‌هاي درسي غير پويا منفعل باشيم.
آمادگي اعضاي هيأت علمي، به عنوان يكي از اصلي¬ترين نقش آفرينان آموزش عالي در پذيرش نوآوري برنامه درسي، از مهم¬ترين عواملي است كه بايد مورد توجه قرار گيرد. از اين رو براي عملي شدن چنين امري جلب همكاري اعضاي هيأت علمي در کاربست نوآوري‌هاي آموزشي در فعاليت‌هاي علمي و ايجاد جو سازماني پويا و انعطاف پذير براي ارتقا¬ي فعاليت¬هاي علمي دانشگاهي به خصوص در ميان اعضاي هيأت علمي مد نظر است (گري ، 2001). براي بهبود برنامه‌هاي درسي آموزش عالي نبايد عامل فضا و امکانات و سبک رهبري و مديريت را به عنوان تسهيل کننده نوآوري برنامه درسي فراموش کرد (ناريان ، 2009). تا زماني كه اعضاي هيأت علمي نسبت به نوآوري در عنصر‌هاي برنامه درسي، امكانات و محدوديت¬ها نحوه¬ي استفاده از آنها و ميزان استفاده از آنها و تأثير اين نوآوري‌ها را در پيشرفت علوم ناچيز بشمارند حداكثر پذيرش اين نوآوري¬ها در دانشگاه فراهم نخواهد شد (رنئادوارد ، 2010).
اكثر تحقيقات داخلي و خارجي به طورمجزا و عام نوآوري و نوآوري آموزشي، نوآوري و خلاقيت در آموزش و پرورش را مورد توجه قرار داده‌اند و به نوآوري در برنامه‌درسي و شاخص¬هاي نوآوري برنامه‌هاي درسي در آموزش عالي توجه چنداني نکرده‌اند با توجه به تحقيقات اندکي که در اين راستا به خصوص در آموزش عالي صورت گرفته است ضرورت انجام اين پژوهش احساس می‌شود.
با بيان مطالب بالا مي‌‌توان اهميت اين تحقيق را به طور مختصرچنين بيان کرد:
1. دانش شناختي درباره نوآوري، نوآوري‌هاي آموزشي و نوآوري‌هاي برنامه درسي را توسعه خواهد داد.
2. ميزان کاربست شاخص‌‌های نوآوري¬هاي برنامه درسي در رشته¬های هنری را نشان می¬دهد.
3. سطح و نوع نوآوري‌هاي برنامه درسي را به عنوان يک شاخص عملکردي به آموزش عالي نشان خواهد داد.
4. نگرشی علمي نسبت به موضوع شاخص¬هاي نوآوري در برنامه درسي در دانشگاه-های هنر شکل گرفته و بخشي از خلاهاي موجود در رابطه با پژوهش¬هاي فارسي جبران خواهد شد.
5. توان آموزش عالي در تقويت تعهد و شكل‌دهي به شاخص¬هاي نوآوري برنامه‌هاي درسي و اتخاذ رويکردها و الگوهاي مناسب برنامه¬ريزي درسي و تناسب کارکرد برنامه¬هاي درسي با تحولات دانش محور را افزايش خواهد داد.
به طور خلاصه، کتاب حاضر، نوآوري¬هاي آموزشي و آموزش عالي، شاخص¬هاي نوآوري‌هاي برنامه درسي، پذيرش نوآوري برنامه درسي از دیدگاه اعضای هيأت علمي و دانشجويان تحصیلات تکمیلی را مورد بررسی قرار می‌دهد که این نتایج و آگاهی¬ها می-توانند زمینه ساز تسهیل و تسریع کاربست شاخص¬هاي نوآوري برنامه درسي هنر و ايجاد فضاي آموزشي پذيرنده نوآوري و ارائه الگویی کاربردی در این راستا باشند.
در کتاب حاضر با توجه به مبانی نظری مدل برنامه درسی تایلر (عنصر‌های برنامه¬ریزی درسی و دیدگاه آیزنر در زمینه فرصت¬های یادگیری و آموزش هنر) به بررسی و تبیین مفهوم برنامه درسي، نقش برنامه درسی در آموزش عالی، عنصر‌های برنامه‌درسي، نوآوري، تفاوت نوآوری، تغییر، اصلاح و بازنگری، نوآوري آموزشي، هدف‌هاي نوآوري آموزشي، نقش مراکز علمي دانشگاهي در نوآوري آموزشي، نوآوري در آموزش عالي، دانشگاه نوآور، نوآوري برنامه درسي، هدف¬های نوآوری برنامه‌‌های درسی، اصول نوآوری برنامه‌‌های درسی، سير نوآوري برنامه درسي، الگوهاي ناظر بر نوآوری برنامة درسي در آموزش عالي، عامل‌هاي مهم و تأثير گذار بر نوآوري برنامه درسي، شاخص‌‌های نوآوري برنامه درسي در آموزش عالي، چالش‌هاي پذيرش نوآوري برنامه درسي، برنامه‌‌های درسی هنری، روند نوآوری برنامه درسی هنر، هنر اسلامی، رویکرد اسلامی به برنامه درسی هنر، رویکرد‌های ناظر بر نوآوری برنامه‌‌های درسی رشته‌‌های هنری، برنامه‌ی درسی هنر واستانداردها در نگاه تطبیقی، مدل¬های نوآوری برنامه‌‌های درسی هنر می¬پردازد.
شما هم میتوانید در مورد این کالا نظر بدهید.
برای ثبت نظر، از طریق دکمه زیر اقدام نمایید. اگر این محصول را قبلا از نگارشاپ خریده باشید، نظر شما به عنوان مالک محصول ثبت خواهد شد.
افزودن دیدگاه جدیدهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.